Qədimdə nə vaxt ki, bir kəndli yolun kənarında bir at nalı tapanda bu onunçün qısa günün xoşbəxtliyi idi. Çünki bu tapıntını satıb, pul qazana bilirdi...Əslində isə at nalının xoşbəxtliyi təmsil etməsinin əsasını uzaqda axtarmağa dəyməz. İnsanlar ətraflarında hər zaman gələcəklərini siğortalamaq üçün inandıqları və ya inanclarına uyğun olan simvollar saxlamağa meylli olublar. At nalı da formaca "Christ" sözünün C'ə bənzədiyindən onu simvollaşdırmışlar.
Ümumiyyətlə, bu xoşbəxtlik daşıyan simvollar (mövhümat) mənəvi pozitiv yüklərə malik olsalar, müəyyən məntiqə də əsaslanırlar. Məsələn, dovşan artıma meylli (yəni tez çoxalan) olduğundan onun ayaqları (xüsusən də sol) tərk edilmə və uğur simvolu kimi qəbul olunub. Dörd yarpaqlı yonca şübhəsiz az rast gəlinən olduğundan nadir tapıntı və şansı ifadə edir. Uğur böcəyinə gəldikdə isə (bizim dildə parabüzən dəstəsindən bir böcək kimi qeyd olunur) onun yarpaq üzərindəki təhlükəli gəmiricilər ilə qidalanması insanların onu sonralar uğur simvolu kimi qəbul etməsinin məntiqi nəticəsidir. Bizdə göz muncuğu nəzərdən qorunmaq üçün istifadə edilir, lakin bunun ən məntiqi tərəfi onun göz şəkilində emal edilməsidir. Çünki tarixən və tibbi cəhətdən heç bir əsasa dayanmır.
Aya ayaq basmış ilk insan nəyi ona uğur gətirəcəyinə inanıb özü ilə aparmışdı?
Ayıcıq. Bəli ! Neil Armstrong 21 iyul 1969-cu ildə Ayda gəzən ilk insan oldu. O, öz hava gəmisində balaca bir ayıcıqla bu səfərə çıxmışdı. Neil inanırdı ki, bu onun raketinin performansına kömək edir. Deməli, hətta rasional insanlar da bəzən bu cür əşyalara və ya batil inanclara ehtiyac duyur...
No comments:
Post a Comment